قرارداد همکاری چطور تنظیم می شود؟

واضح است که شعب اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی فقط می تواند در خصوص قراردادهای گروه اول اعلام نظر کند و قراردادهایی مانند قراردادهای پیمانکاری که تحت قانونی بجز قانون کار تنظیم شده اند باید در مرجع قانونی ذیصلاح مربوط به خودشان رسیدگی و بررسی شوند.  

نکته مهم: هیات رسیدگی اداره کار این حق را دارد که در صورت شکایت کارگر، قراردادی که خارج از حوزه قانون کار تنظیم شده است را پس از بررسی شرایط همکاری باطل اعلام کرده و نوع همکاری را مشمول قانون کار اعلام نماید.

در این مطلب تنها شرایط انعقاد قراردادهای مشمول قانون کار را بررسی می کنیم.

قراردادهای همکاری قانون کار شامل چه بخش هایی می شوند؟

مهمترین بخش هایی که درج آن در قراردادهای همکاری پرسنل مشمول قانون کار الزامی است عبارتند از:

1. مشخصات کامل و راه های ارتباطی طرفین رابطه (کارفرما و کارگر)
2. وضعیت زمان شروع و خاتمه قرارداد
3. نوع کار ارجاعی به کارگر از طرف کارفرما (در قالب عنوان شغلی و یا ذکر عمده وظایف) و محل انجام کار (کارگاه)
4. شیفت/ساعت کاری روزانه و یا هفتگی (با هدف شناسایی نسبت کارکرد کارگر)
5. پایه حقوق و مبلغ مزایای ماهانه پرداختی به کارگر
6. کاهش فعالیت یا تعطیلات کارگاه (مازاد بر تعطیلات رسمی کشور) و وضعیت مرخصی ها

موارد فوق حداقل هایی است که هیات رسیدگی اداره کار در زمان بررسی به شکایت کارگر باید در قرارداد ایشان مشاهده نماید. و اما توضیحات این موارد.

مشخصات طرفین قرارداد

این بخش باید شامل مشخصات اصلی کارفرما (حقیقی یا حقوقی) و مشخصات فردی کارگر (موارد مندرج در کارت ملی) باشد. علاوه بر این، اطلاعات محل استقرار و شماره تماس طرفین نیز می بایست به صورت دقیق درج شود.

شروع و خاتمه قرارداد

وضعیت شروع و خاتمه قرارداد باید مشخص شود. حتی در شرایطی که خاتمه همکاری منوط به پایان یافتن یک پروژه است (مانند آنچه در قرارداد کار معین انجام می شود)، این شرط باید بطور کامل در قرارداد ذکر شود.

نوع کار ارجاعی به کارگر و محل انجام کار

عنوان شغل کارگر باید به صورتی ذکر شود که منعکس کننده وظایف اصلی شغل باشد (مانند حسابدار، کارپرداز و غیره). اگر عنوان شغلی مناسبی برای وظایف ارجاعی به کارگر وجود ندارد باید عمده وظایف کارگر را نیز در داخل و یا به پیوست قرارداد ذکر نمایید. همچنین، در تعریف کارگاه دقت زیادی داشته باشید. تعریف کارگاه می‌تواند بر بدهی شما به همکار در زمان مراجعه به مکانی خارج از ساختمان اصلی کارگاه و یا حمایت های سازمان تامین اجتماعی در زمان وقوع حادثه حین/ناشی از کار اثر بگذارد.

شیف و یا ساعت کاری کارگر

این مورد یکی از مهمترین اطلاعاتی است که باید در قرارداد همکاری وضعیت آن مشخص شود. درج شیفت های کاری و زمان های استراحت بویژه برای پرسنلی که همکاری آنها به صورت تمام وقت نیست از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

پایه حقوق کارگر و مزایای ماهانه

در این بخش علاوه بر درج پایه حقوق کارگر، که مبلغی برابر با حداقل حقوق اداره کار و یا بیشتر از آن است، باید مبلغ مزایایی که بصورت ماهانه به کارگر پرداخت می شود را نیز ذکر کنید. مواردی مانند حق مسکن، بن کارگری، حق اولاد و غیره

کاهش فعالیت یا تعطیلات کارگاه

اگر حوزه فعالیت مجموعه شما ایجاب می کند که در زمان یا فصول خاصی از سال ساعت کاری برخی پرسنل را کاهش دهید و یا برای دوره ای چند روزه مجموعه تعطیل است حتما این مورد را به وضوح در قرارداد ذکر کنید و مشخص کنید که این کاهش کارکرد پرسنل چه اثری بر وضعیت مانده مرخصی استحقاقی آنها خواهد داشت. برای مثال، مجموعه هایی که آغاز به کار خود پس از تعطیلات چهار روزه ابتدای سال را به بعد از سیزدهم فروردین موکول میکنند باید وضعیت روزهای کاری که در فاصله 5 تا 13 فروردین کارگاه تعطیل می باشد را در قرارداد مشخص نمایند.